Welkom in Nederland

Mijn verblijf in Edinburgh is ten einde. Ik ben weer terug op Nederlandse bodem, en kijk terug op een bewogen periode. Ik heb het niet altijd even makkelijk gehad, simpelweg moeilijk zelfs. Het is een periode waarin ik mezelf ben tegengekomen en over mijzelf heb geleerd. Maar ook een periode van ontdekking, van kennisvergaring, van nieuwe vriendschappen, van avontuur.

Ik heb een gebied ontdekt dat zich uitstrekt van Noordoostelijk Engeland tot het begin van de Schotse Hooglanden Ik ben in Edinburgh geweest, in Glasgow, Stirling, Lindisfarne, Rosslyn, Newcastle en ten slotte aan Loch Katrine. Ik heb voor het eerst in mijn leven een vos gezien, ik heb wilde zeehonden gespot, eekhoorntjes voor mijn deur gehad. Ik heb whiskey gedronken, een lauwe pint bier, short bread, fish and chips, scones, maar oke, van de haggis ben ik afgebleven.
Voor mijn scriptie is het verblijf van groot belang geweest, ik had een plan toen ik ging, dat werd in een van de eerste gespreken van tafelgeveegd en heb nu een beter en meer uitgewerkt plan. Maar ik heb ook veel geleerd, vaak dingen die ik stiekem al wist, maar nooit echt over na had gedacht of had toegepast. Mijn inzichten zijn vergroot, mijn kennis is uitgebreid.
Ik heb nieuwe mensen ontmoet. Ik ken nu mensen uit de VS, uit Canada, Ierland, het VK, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Portugal, Cyprus, Rusland, Denemarken, Mexico en zelfs nieuwe mensen uit Nederland. Ik moest volgens allen maar terugkomen, en Mayke meenemen, want ze snapte al dat ik dan misschien langer zou blijven. Op de universiteit in onze eigen kleine bibliotheek kwam je dagelijks weer dezelfde mensen tegen, en daar bouw je hoe dan ook een band mee op. De laatste week merkte ik dat die band steeds hechter werd, misschien dat ik in die zin dan nog net op tijd er tussen uit geknepen ben, voordat ik niet meer terug kon.
Schotland is zeker de moeite waard om een keer terug te keren. Het is een mooi land, met vriendelijke mensen en er is vanalles te zien en te doen. Er zijn genoeg avonturen te beleven, en genoeg heb ik er beleefd, van het zeulen met mijn bagage op zoek naar een slaap plek, tot aan een bomen hangen om de onderliggende rotsen te bereiken. Het door mij ontdekte gebied leent zich uitstekend voor wandel en fietsvakanties, mits het droog is natuurlijk, maar ook daar heb ik niks over te klagen. In tegendeel: ik heb daar slechts twee keer mijn paraplu hoeven te gebruiken, en geen hadnschoenen nodig gehad, maar binnen twee dagen in Nederland was ik al een keer natgeregend en heb ik handschoenen aan gehad.

Mijn terugreis is goed verlopen, vanwege het slechte weer had ik een uur vertraging met opstijgen maar vanwege een stevige wind in de rug werd dit reduceeerd tot slechts een half uur op Schiphol. En daar wachtte de grootste verrassing. Mayke had altijd gezegd dat ze me niet op zou komen halen: druk, geen weekend OV, niet haalbaar, etc. En wanneer ik haar bel dat ik succesvol door alle controles ben gekomen hoor ik allerlei lawaai op de achtergrond, ik probeer korte tijd te bedenken wat het geluid kan zijn: zit ze op de fiets? is het lawaaierig bij haar thuis? in de stad? In de trein, nee, dit laatste kan niet, want wat moet ze nu in de trein? Ik denk er niet meer aan en aangekomen op Schiphol probeer ik mij in de aankomsthal direct te oriënteren op de ligging van het station zo dat ik zo snel mogelijk te trein kan hebben. Wanneer mijn blik van het bord aan het plafond weer daalt tot op normale hoogte staat daar opeens Mayke. Stom verbaasd, maar prettig verrast en dolblij sluit ik haar weer in mijn armen. En vervolgens leek mijn terugreis met de trein een stuk korter dan dat ik me vantevoren had voorgesteld.
Rond half zes kom ik aan in Weert en die avond eten we een zelfgemaakte pizza van mijn vader (dit is echt een van zijn specialiteiten) en ondanks de metamorfose die mijn ouderlijk huis heeft ondergaan, voel ik me daardoor vrij snel weer thuis.

De volledige herinburgering in Nederland is in volle gang. Na twee maanden weer eens fietsen leverde zadelpijn op. Ik was verrast toen toevallige passanten gewoon Nederlands praatte. En was blij weer gewoon met mijn OV in de trein te kunnen stappen.

Maar voor meer verhalen en vragen moet je me maar aanspreken als je weer eens ziet, want nu loop ik weer gewoon rond in Weert en Nijmegen.

Gegroet, Guido