Politie

Wanneer ik tegen mijn 'collega's' zeg dat ik naar de politie wil gaan, reageert er een verbaasd: "Already." Ja nu al, ik ben nog maar net in Edinburgh, maar ik heb wel al iets waar mee ik naar de politie wil gaan.

Dat naar de politie gaan, staat me echter niet helemaal aan. Ik vind het ergens een beetje eng, het altijd een stap, maar in een vremde stad, in een vreemd land, wordt dat er neit beter op. Wat nu als ze zeggen dat ik illegaal in Edinburgh verblijf, ik sta immers nergens ingeschreven, niet bij de gemeente, niks. En toch betrek ik een kamer, straks willen ze nog ik weer vertrek uit mijn zuurverdiende kamertje.

Ik neem uiteindelijk het besluit om op maandag te gaan. Eerst nog naar de uni, alle e-mails uitprinten, en dan daar naar toe, en dan kan ik daarna met Mayke skypen, zodat ik mijn verhaal weer kwijt kan.

Die dag echter blijkt zo een beetje alles dicht te zijn. als ik om 10.00 uur bij de uni aankom, is die nog dicht, wat krijgen we nu. Dicht, wil echter niet zeggen dat je niet gewoon naar binnen kunt en naar kan gaan werken. Opzoek naar een lunch blijkt er nog veel meer dicht te zijn. Het is een of andere feestdag: Bank Holiday, geloof ik, maar waarom dan alles dicht moet zijn? Ik besluit mijn bezoek aan de politie uitstellen, die zullen niet graag van die zeurende mensen op hun vakantiedag aanhoren.

Maar dinsdag moet ik dan toch echt gaan. En zo gebeurd het ook. Aangekomen op het politiebureau, is er natuurlijk niemand bij de receptie, maar net voordat ik de bel wil gaan indrukken komt er een man, die zo te zien die ochtend zijn hoofd heeft kaalgeschoren, want daar waar haar zat is het nu rood, verder oogt hij virendelijk. Ik geef aan dat ik aangifte kom doen van oplichterij. Hij vraagt me wat er gebeurd is, en nadat ik het verhaal kort uiteen heb gezet, vraagt hij me of ik papieren mee heb. Goed voorbereid als ik ben geef ik alles wat ik heb, en hij gaat er kopieën van maken, om er vervolgens met zijn meerdere over te praten. Na een tijdje is hij terug, en na nog een paar vraagjes, gat hij weer weg en laat me nu langer alleen staan. Maar uiteindelijk komt hij toch weer terug.

Het schijnt inderdaad vaker voor te komen, die oplichterij met kamers. En bij een van die keren was Marco Monti betrokken. Hij blijkt bij deze dus een veelpleger te zijn. De vorige keer heeft hij blijkbaar bekend. En via het transfernummer van het overgemaakte geld gaan ze proberen te achterhalen, waar hij het geld heeft opgehaald, want waarschijnlijk zal hij daar wel wonen. De vorige keer bleek dat Londen te zijn. Ik krijg een briefje met een nummer en de belofte dat als ze me op de hoogte houden. (ik kreeg trouwens geen slachtofferhulp) En ik kan weer gaan. Niks over of ik wel ingeschreven sta, of zo. Hij vroeg wel of ik al een nieuwe kamer had gevonden, en hij vroeg naar mijn adres in Edinburgh, maar meer niet. Ik mag gelukkig blijven. En Marco Monti, die zullen ze hopelijk wel te pakken krijgen. Ze hebben mijn klacht serieus genomen en gingen er ook serieus wat mee doen. Hoe dit gaat vervolgen, weet ik niet. Zal ik mijn geld terug krijgen? Komt er een rechtzaak? Ik weet het nog niet, maar dat er iets aan gedaan gaat worden is zeker. En nu maar hopen, in mijn handen ligt het niet meer.

Gegroet, Guido