Mel Gibson alias William Wallace ...(of andersom?)

Er zit weer een week op en na de drempels van de vorige keer, heb ik weinig moeilijkheden meer gehad. Ik ben nu echt begonnen met studeren, en het begint zijn vruchten al af te werpen.

De afgelopen week heb ik mijn eerste college gehad, en ook mijn eerste 'research seminar'. Wat betreft het college valt er weinig te zeggen, maar de serie seminars had zo maar een betere start kunnen maken. Een Ierse wetenschapper kwam wat vertellen over zijn onderzoek. Nu had hij al niet een heel boeiend onderwerp (dat bespaar ik jullie liever), maar het feit dat hij een half uur durende presentatie op rekte tot een uur, was nog veel erger. Zo erg dat ik mij niet hoef te schamen voor het knikkenbollen, omdat de docent naast mij zijn ogen dicht had, en af en toe weer even omhoogschoot. Gelukkig zaten we achter in de zaal. Het hele gebeuren werd weer levendiger toen er na afloop één pond betaald diende te worden voor het drinken van net zo veel wijn als dat jij zelf goed achtte, voor de duur van één uur.

Afgelopen zaterdag ben ik weer met het ISC mee gegaan op excursie. Vergezeld van Ryan, een van mijn Amerikaanse medestudenten, hebben we Stirling bekeken. Deze stad staat vooral bekend vanwege zijn kasteel en het monument voor William Wallace (ook wel bekend als Mel Gibson in de film Braveheart, ja die met het half blauwe gezicht, kilt en een groot zwaard). Wiliam Wallace is de grote held van Schotland, rond Mel Gibson bestaat een tweeslachtige houding. Enerzijds is hij als William een symbool geworden voor de Schotten, waar ter wereld vind je meer beeldjes van Mel Gibson) anderzijds zijn ze (natuurlijk) zeer kritisch over zijn optreden.
Met een lunch in een historisch pandje, was het een geslaagde dag.

Zondag ben ik weer Edinburgh in gegaan. Nadat ik vorige week Old Town had gehad, was het deze keer de beurt aan New Town. Het Edinburgh dat ik die dag heb gezien was een ander Edinburgh, een veranderd Edinburgh. Van - Athens of the Nord- Calton Hill, met de prachtige vergezichten, naar het drukke, bruisende winkelgebied van Prinses Street, naar het daarnaast gelegen, rustieke, prachtige Prinses Street Gardens, je waant je opeens in een ander wereld; vervolgens via de Lieth, een rustig kabbelend, tot snel stromend riviertje door Edinbugh, naar de enorme Botanische tuin, met zijn meters hoge struiken, watervallen en eekhorntjes; en uiteindelijk na een fikse klim weer terug op Prinses Street, om nog even een kunstmuseum te bezoeken, waar ik vervolgen na een uur uitgestuurd wordt, omdat ze gingen sluiten.

En nu, nu is het wachten op Mayke, iedere nacht tel ik af, nu nog drie nachtjes en dan kan ik Mayke weer in mijn arme sluiten. Om haar vier dagen later helaas weer te moeten laten gaan. Maar ik zal haar niet oplichten hoor, zij mag gewoon bij mij op de kamer. En ze hoeft ook niet vooruit te betalen, sterker nog ze hoeft niet te betalen, dat soort dingen zullen haar niet overkomen.

Gegroet, Guido